Seyreyle ey gönül! O kudret-i ilâhî,

Bu arş-ı âzamda ne kadar da haşmetli...
Bir sâye misâli geçip gitse şu ömür,
Şemsin deryâlara aksinden mütecellî...

Ve sonra,
yine dedim ki kendime;
ey gönül!

Kim bu âfâk karşısında etmez ki tefekkür,
Senin ne haddine be mahlûk! Zerre tekebbür...
Ol âciz ki her dâim, her demde eder tezekkür,
Cihân-ı fânî bilir, şiârı edinir tedebbür...